و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل لله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
خوشا آنان که جانان می شناسند طریق عشق و ایمان می شناسند
بسی گفتیم و گفتند از شهیدان شهیدان را شهیدان می شناسند
و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل لله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
خوشا آنان که جانان می شناسند طریق عشق و ایمان می شناسند
بسی گفتیم و گفتند از شهیدان شهیدان را شهیدان می شناسند
البستی (أبو الفتح): أبو الفتح علی. أدیب وشاعر فارسی الأصل. شهر بنونیته الحکمیة. توفی سنة 1010م. من الشعراء المطبوعین ومن شعره قوله:
قلبی رهین بنیسابور عند أخ ما مثله حین تستقرى البلاد أخ
له صحائف أخلاق مهذبة من الحجى والعلى والظرف تنتسخ
وله قوله:
ما إن سمعت بنوّار له ثمر فی الوقت یمنع سمع المرء والبصرا
حتى أتانی کتاب منک مبتسم عن کل معنى ولفظ یشبه الدرر
ومن جید شعره قوله، وهو من المعانی المبتکرة:
ألم تر أن المرء طول حیاته معنّى بأمر ما یزال یعالجه
کدود غدا للقزّ ینسج دائباً ویهلک غمّاً وسط ما هو ناسجه
بازشد درب کلاس و همچو رخش قامت استاد زد بر دیده نقش
گفت بر پا مبصر و، کلِّ کلاس پر شد از یک ترس و یک بیم و هراس
درب را مبصر پس از یک لحظه بست دست بالا برد و در جایش نشست
دیده گانی خشک و سرد و سخت گیر بود در سیمای این استاد پیر
دیده چرخاند و نگاهی بر همه کرد چون عباس اندر علقمه
با تحکّم گفت برجا ای کلاس یک صدا گفتند آنها هم سپاس