زبان قرآن

رَبِّ اغْفِرْ لی‏ وَ لِوالِدَیَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمینَ إِلاَّ تَباراً... 28.نوح

زبان قرآن

رَبِّ اغْفِرْ لی‏ وَ لِوالِدَیَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمینَ إِلاَّ تَباراً... 28.نوح

Welcome ****** خوش آمدید ****** مرحبا بکم @Amadeh_4670
زبان قرآن

به برگ لاله رنگ‌آمیزی عشق
بـه جان ما بـــلا‌انگیزی عشق
اگر این خاکـــدان را وا شکافی
درونش بنگری خونریزی عشق
اقبال لاهوری
رموزُ العشقِ فِی وَرَقِ الشَقَائِــقِ
وَ غمُّ العِشقِ فِی رُوحِ الخَلاَئِــقِ
وَ إِن تَصدَع طِبَاقَ الأَرضِ تَبصِر
نَصیبَ العشقِ مِن دَمِ کلِّ عَاشِقِ»
عزّام
___________
مدیریت وبلاگ: علی رضا آماده
ارتباط با ما: amadeh70@gmail.com

۱۴ مطلب با موضوع «شعر و ضرب المثل و حکمت و پند و اندرز» ثبت شده است

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل لله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

http://uupload.ir/files/l2vx_photo_2016-03-15_22-37-55.jpg

خوشا آنان که جانان می شناسند            طریق عشق و ایمان می شناسند

 بسی گفتیم و گفتند از شهیدان            شهیدان را شهیدان می شناسند

البستی (أبو الفتح): أبو الفتح علی. أدیب وشاعر فارسی الأصل. شهر بنونیته الحکمیة. توفی سنة 1010م. من الشعراء المطبوعین ومن شعره قوله:

قلبی رهین بنیسابور عند أخ       ما مثله حین تستقرى البلاد أخ

له صحائف أخلاق مهذبة          من الحجى والعلى والظرف تنتسخ

وله قوله:

ما إن سمعت بنوّار له ثمر        فی الوقت یمنع سمع المرء والبصرا

حتى أتانی کتاب منک مبتسم      عن کل معنى ولفظ یشبه الدرر

ومن جید شعره قوله، وهو من المعانی المبتکرة:

 ألم تر أن المرء طول حیاته      معنّى بأمر ما یزال یعالجه

کدود غدا للقزّ ینسج دائباً          ویهلک غمّاً وسط ما هو ناسجه

التماست میکنم با من کمی تاکن حسین             درمیان خیل زوارت مرا جاکن حسین
چند روزی میشود چندین گره پیش آمده      جان مولا یک نظرکن این گره واکن حسین
اشک چشمم چند روزی میشود خشکیده است      چشمه چشم مرا مانند دریا کن حسین
قصه عشق من وتوقدمتش دیرینه است         پس بیا در راه عشقمان توغوغا کن حسین
درکلاس تو ندارد دانشی این بی سواد          پس بیا ازدانشت من را تو برنا کن حسین
من ارادت دارم آقا ازقدیم برساقیت             یک نظرکن ومرا مجذوب سقا کن حسین
پادشاهی میکنی برعرشیان وفرشیان            ازکرم فکری به حال زار دنیا کن حسین
بس دراین دنیا بجزتودیدم آقا کورشدم         من تورا میخواهم ومن را توبینا کن حسین
آری  آقا من همانم کزگناه آلوده ام                  التماست میکنم با من کمی تاکن حسین

بازشد درب کلاس و همچو رخش             قامت استاد زد بر دیده نقش
گفت بر پا مبصر و، کلِّ کلاس                 پر شد از یک ترس و یک بیم و هراس
درب را مبصر پس از یک لحظه بست       دست بالا برد و در جایش نشست
دیده گانی خشک و سرد و سخت گیر         بود در سیمای این استاد پیر
دیده چرخاند و نگاهی بر همه                  کرد چون عباس اندر علقمه
با تحکّم گفت برجا ای کلاس                   یک صدا گفتند آنها هم سپاس