در وصف مولای متقیان علی علیه السلام

لو أن عبداً أتى بالصالحات غداً            وود کلّ نّبی مرسل وولی
{اگر بنده ای فردای قیامت اعمال شایسته با خود بیاورد و مودت داشته باشد به انبیاء و اولیاء}
وصام ما صام صوّاماً بلا ضجرِ              وقام ما قام قوّاماً بلا ملل
{و هر مقدار روز گرفته باشد بدون اینکه ناراحت شده باشد و هر مقدار نماز بخواند بدون اینکه دل زده شده باشد}
وحجَ ما حجَ من فرضٍ ومن سننِ         وطاف ما طاف حافٍ غیر منتعلِ
{و هر مقدار که حج نموده باشد از حج واجب و حجب مستحبی و هر مقدار طواف کعبه نماید در حالیکه پا برهنه بوده}
وطار فی الجو لا یأوی إلا أحدِ              وغاص فی البحر مأموناً من البلل
{و در آسمانها پرواز کند بدون اینکه به چیزی چنگ زده باشد و در دریاها فرو رود بدون اینکه خیس شود}
یکسو الیتامى من الدیباج کلهّمُ            ویطعم البائسین البّر بالعسلِ
{و همه یتیمها را بپوشاند با لباسهای ابریشم و درماندگان نیک را با عسل اطعام نماید }
وعاش فی الناس آلافاً مؤلفةً               عارٍ من الذنب معصوماً من الزللِ
{و در بین مردم هزاران سال زندگی کند در حالیکه هیچگونه معصیت وگناهی ننماید}
ما کان فی الحشر عند الله منتفعاً           إلا بحب أمیر المؤمنین علیّ
{همانا در روز قیامت خداوند هیچگونه پاداشی به او نمی دهد مگر اینکه دوستی امیر المونین علی ع را داشته باشد}

شاعر: صاحب بن عباد رحمت الله علیه

منبع:geziri.ir