زبان قرآن

رَبِّ اغْفِرْ لی‏ وَ لِوالِدَیَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمینَ إِلاَّ تَباراً... 28.نوح

زبان قرآن

رَبِّ اغْفِرْ لی‏ وَ لِوالِدَیَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمینَ إِلاَّ تَباراً... 28.نوح

زبان قرآن

به برگ لاله رنگ‌آمیزی عشق
بـه جان ما بـــلا‌انگیزی عشق
اگر این خاکـــدان را وا شکافی
درونش بنگری خونریزی عشق
اقبال لاهوری
رموزُ العشقِ فِی وَرَقِ الشَقَائِــقِ
وَ غمُّ العِشقِ فِی رُوحِ الخَلاَئِــقِ
وَ إِن تَصدَع طِبَاقَ الأَرضِ تَبصِر
نَصیبَ العشقِ مِن دَمِ کلِّ عَاشِقِ»
عزّام
___________
مدیریت وبلاگ: علی رضا آماده
ارتباط با ما: amadeh70@gmail.com

وقتی در علوم تخصصی، صحبت از تعریف اصطلاحات به میان می‌‌آید، بدون ‌تردید با تعریف‌‌های مختلفی از دیدگاه اندیشمندان و متخصصان آن علوم روبرو هستیم. فن بلاغت و علوم پیرامون آن نیز که در میان اندیشمندان عرب دارای جایگاه ویژه‌‌ای است، از این اختلاف به دور نبوده و نظریه‌‌پردازان بسیاری در تعریف اصطلاحات این علم سخن گفته‌‌‌اند. دانشورانی؛ نظیر جاحظ، سکاکی، علامه قزوینی، تفتازانی و بسیاری دیگر از بزرگان فن بلاغت، تعریف‌‌های دقیقی را ارائه نموده‌‌اند.[1] ما به جهت سهولت فهم مخاطبان و پرهیز از تکلف به بیان تعریفی که مورد پذیرش اکثر آن بزرگان باشد اکتفا نموده و محققان عزیزی که تشنه‌‌ی مطالب عمیق‌تر هستند را به منابع اصیل ارجاع می‌‌دهیم.[2]

کنایه در اصطلاح علم بلاغت عبارت است از: لفظی که معنای غیر حقیقی آن مورد نظر باشد، ولی به دلیل این‌که قرینه‌ای ندارد تا از اراده معنای حقیقی جلوگیری کند، جایز است معنای حقیقی آن نیز اراده شود.

کنایه به تناسب معنایی که به آن اشاره می‌کند بر سه قسم است: کنایه از صفت، کنایه از موصوف و کنایه از نسبت.

اقسام کنایه از نظر لوازم و سیاق عبارت است از: 1. تعریض، 2. تلویح، 3. رمز 4. ایماء و اشاره.

قرآن کریم در زمینه مدت رسالت حضرت نوح(ع) می‌فرماید: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‏ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسِینَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ»؛ و ما نوح را به سوى قومش فرستادیم و او را در میان آنان هزار سال مگر پنجاه سال، درنگ کرد، اما سرانجام طوفان و سیلاب آنان را فراگرفت در حالی‌که ظالم بودند.

1. قبل از پرداختن به اصل پاسخ، این پرسش مطرح می‌شود که اساساً در ذکر مدت رسالت حضرت نوح(ع) چه تعلیمی وجود دارد که قرآن بدان‌ پرداخته است؟

من مزایا اللغة العربیة أن فیها کلمات مجهزة لکل حال . وَتُزَود من یَستعمل اللغة ، بطائفة من الجمل التی تصلح کآداب اجتماعیة یجامل بها من یتحدث إلیه فی المناسبات الحیاتیة الشخصیة والاجتماعیة .

 

ومن آداب المجاملة الاجتماعیة هذه ما یلی :  

وإذا سعلَ قلنا له : عُمراً وشباباً .

إذا عطسَ الواحد قلنا له : رحِمک الله .

وإذا شرب قلنا له  :هنیئاً .

وإذا تزوج قلنا له : بالرَفاء والبنین .

   

از جمله این راهکارها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- از خود سؤال کنید: «انجام چه کاری در این شرایط جواب می دهد؟»

حتی زمانی که احساس می کنید هیچ کاری از دستتان بر نمی‌آید، به دقت فکر کنید؛ مطمیناً یک راه پیدا می کنید که به شما کمک کند. همین موضوع هم جای بسی خوشحالی دارد. حال چگونه می توانید آن را به کار بندید و ارتقا دهید؟ با مطرح کردن این سؤال، خودتان را از دایره منفی‌گرایی‌هایی نظیر «واقعاً ناامید کننده است»، نجات داده‌اید و می‌توانید روی نکات مثبت تمرکز کنید. به این طریق، شما راهی را پیدا کرده اید که بتوانید از ناامیدی‌ها نجات پیدا کنید. یادتان باشد که تا روز آخر مانده به کنکور، وقت دارید تا با انجام برخی از کارها، مثلاً تست زنی بیشتر، مرور مجدد مطالبی که در آنها ضعیف هستید و اشکال دارید و … به بهتر شدن وضعیتتان در کنکور کمک کنید.

هر چه به زمان برگزاری آزمون سراسری، نزدیک‌تر می‌شویم، برنامه‌ای که داوطلبان برای ادامه مطالعه در نظر می‌گیرند، بسیار مهم تر و سرنوشت سازتر می‌شود. هر داوطلب، بسته به وضعیت خود و شرایطی که در دروس مختلف دارد، برنامه مشخصی برای خود تدوین می‌کند که با سایر داوطلبان متفاوت است. نکته ای که این روزها، سؤال برخی از داوطلبان است، این است که جای دروس عمومی در این برنامه کجاست. این سؤال، بسیار مهم است؛ زیرا دروس عمومی، نقش بسیار سرنوشت سازی در رتبه و تراز داوطلبان دارد؛ البته نکته دیگری که به اهمیت این موضوع می‌افزاید این است که گروهی از شما داوطلبان عزیز، به اهمیت و جایگاه این دروس به درستی پی نبرده و همچنان، دروس عمومی را در حاشیه دروس اختصاصی و به منزله حیاط خلوت مطالعه خود تصور می‌کنید.

 

سعدی تراز سخن و ادب پارسی است. والسلام. هرچه بیش گویم، عرض خویش برده‌ام و زحمت خواننده داشته‌ام که:

                     سعدی به عشقبازی خوبان مَثل نشد             تنها در این مدینه، که در هر مدینه‌ای

از آن روی که صورت و معنی سخنش الحق مصداق بیت خودش است که فرمود:

                    ای صورتت ز گوهر معنی، خزینه‌ای          ما را ز داغ عشق تو در دل، دفینه‌ای

آنان که دماغی به شمیم بی‌بدیل ادب پارسی مصّفا کرده‌اند و بر غمکدة جانشان از مرهم سخن سعدی استشفاء جسته‌اند، بی‌گفتگو و دور از جدال و مراء این نهادة حضرت لسان‌الغیب را جز به لطف و لطافتِ کلام سعدی نتوانند تحویل کردن، که:

شیخ صدوق درباره به دنیا آمدن آن حضرت در خانه خدا گفته است: این که حضرت در کعبه به دنیا آمده، بزرگداشتی بود از جانب خدای متعال که نسبت به مقام شامخ و با عظمتش عنایت فرمود.


یکی از سؤالاتی که درباره ولادت امام علی علیه‌السلام پرسیده می شود این است که «علت به دنیا آمدن امام علی (ع) در کعبه چه بوده است؟» که در ادامه به آن می پردازیم.

 

در منابع متعدد آمده است که عباس بن عبدالمطّلب و عده‌ای دیگر در مقابل خانه کعبه در مسجد الحرام نشسته بودند که ناگهان فاطمه بنت اسد که درد زایمان فرزند او را ناراحت کرده بود،‌ پدیدار گشت و نزد خانه آمد و گفت: پروردگار من ایمان دارم به تو و به همه پیامبران و کتاب‌هایی که از سوی تو آمده و گفتار جدم ابراهیم خلیل را تصدیق دارم و به او که این خانه کعبه را بنا کرد، پروردگارا به حق همان کسی که این خانه را بنا کرد و به حق این نوزادی که در شکم من است، ولادت او را بر من آسان گردان.

کسى که زیاد سخن مى گوید، زیاد هم اشتباه دارد، و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم وحیاء او اندک است.


امیرالمومنین امام علی علیه السلام: آن کس که در عیب خود بنگرد از عیب جویى دیگران باز ماند، و کسى که به روزى خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد.

و کسى که شمشیر ستم بر کشد با آن کشته شود و آن کس که در کارها خود را به رنج اندازد خود را هلاک سازد. و هر کس خود را در گردابهاى بلا افکند غرق گردد، و هر کس به جاهاى بدنام قدم گذاشت، متهم گردید. و کسى که زیاد سخن مى گوید، زیاد هم اشتباه دارد، و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم و حیاء او اندک است.

 

رهبر انقلاب در پاسخ به ابهام خانواده شهید درباره قرائت قرآن می‌فرمایند: «صدق الله العلی العظیم» با «صدق الله العظیم» یکی است.

http://cdn.mashreghnews.ir/files/fa/news/1395/1/31/1572213_367.jpg

در خاطرات منتشر شده از دیدار رهبر انقلاب با خانواده شهید در مشهد، سؤال جوابی بین رهبر انقلاب و خانواده شهید به وجود می‌آید که ذکر آن خالی از لطف نیست.

در قسمتی از این خاطرات آمده است:

پدر شهید از سال‌های قدیم، جلسات قرائت قرآن کریم داشته است و سعی می‌کرده از اساتید دعوت کند تا به جوان‌ها و کودکان قرآن بیاموزند.

مدت زیادی در خانه و بعد که مأموران رژیم شاه اذیت می‌کنند، در مسجد محل این جلسات را برگزار می‌کرده. حمیدرضا هم در همین جلسات رشد کرده و این‌طور بار آمده است. او مدتی است که از رادیو گلایه‌ای دارد که حالا به خاطر فرمایشات آقا به یادش می‌آید و می‌گوید: